Bir Film Seti Gibi Dubrovnik

Eski kent merkezinin giriş kapılarından biri olan Pile girişinin yakınında kiraladığımız odalarımıza eşyalarımızı bıraktıktan sonra kentin gece bile kalabalık olan sokaklarına dalıyoruz. Bir önce gece Saraybosna’daki hostel faciasından sonra bu başarılı seçim çok iyi geliyor bana. Hostel sahibi Marco; çok ilgili, yardımsever ve işini profesyonelce yapan biri. Eski kent merkezine yakın birçok apartmanı veya odası var. Odamızın yer aldığı daire, surlara çok yakın, deniz kenarında, tam Akdeniz havası taşıyan bir mahallede yer alıyor. Hemen yanında denize girilebilecek küçük bir koy bile var.

Sabah ilk iş sur içindeki eczaneye gitmek oluyor. Eczacı yaralarıma bakıp bir doktorun adını ve adresini veriyor, önce doktora muayene olmamı uygun görerek. Birçok insana sorarak sonunda üzerinde hiçbir yazısı olmayan sağlık kliniğini buluyoruz. Doktor; tahtakuruları tarafından resmen saldırıya uğradığımı ve alerjik bir reaksiyon gösterdiğimi söylüyor. Krem ve ilaç veren doktor son darbeyi vuruyor; "Güneşe çıkmak yok, ısırıkları daha kötü yapar!". Yaz tatilinde, özellikle de ikinci günde duymak isteyeceğiniz bir cümle değil... Kayıt sırasında nerelisin muhabbeti ise kaçınılmaz. İstanbul’dan geldiğimi söyleyince ilk sorduğu şey şimdi durumun nasıl olduğu. Gezi parkı protestolarıyla başlayan olayların alt okumasına dair başladığım özet, seni anlıyorum dercesine başını sallamasıyla ve biliyorum demesiyle düşündüğümden kısa sürüyor.

Placebo etkisiyle daha iyi hissederek asıl planımız olan plajda soluğu alıyoruz. Genel olarak Adriyatik denizi biraz soğuk ve tuzlu ama tuzluluğu Antalya’nın yanında hiçbir şey, suyun içinde gözünüzü rahatça açabiliyorsunuz. Denizin rengi ise mükemmel; masmavi ve pırıl pırıl.